To cecha, która w równym stopniu uzależniona jest od posiadanej wiedzy jak i określonych cech osobowościowych człowieka. Dzieje się często tak, że jeśli oceniamy kogoś jako osobę o wysokich kwalifikacjach zawodowych (mądrą), jesteśmy skłonni przypisywać mu także inne pozytywne cechy charakteru. Jesteśmy więc skłonni uznać go za osobę: odpowiedzialną, rzetelną, sumienną, a także często miła i sympatyczną. Wynika to głównie z faktu, że większość pacjentów ma tendencję do czynienia pewnych uogólnień.

Czytaj także: 

Katarzyna Świtalska: Jak rozpoznać dentofoba i z nim pracować (cz. I)

Katarzyna Świtalska: Jak rozpoznać dentofoba i z nim pracować (cz. II)

Zatem, gdy kogoś lubimy, sądzimy także, że jest on dość inteligentny. Kontakt z osobami o wysokich kompetencjach i jednocześnie rzetelnych cechach charakteru jest kontaktem przynoszącym pozytywne emocje.

Ważne jest, by pamiętać, że autorytetu w odniesieniu do własnej osoby nie tworzymy tylko na jedną wizytę i nie tylko w odniesieniu do jej pacjentów. Dentofob jest tym przykładem pacjenta, który wymieni się spostrzeżeniami także z innymi. To, jak będziemy oceniani przez pacjentów, będzie miało wpływ na postrzeganie naszej osoby przez tych, którym informacja zostanie przekazana. W zawodzie stomatologa nie może, więc być momentów, w których np. zniechęcony natężeniem problemów występujących w danym momencie, przestaje on w sposób świadomy nad nimi panować, ponieważ pacjent wszystko "wyłapie".

Stomatolog, chcąc być autorytetem dla dentofobów, musi pamiętać  o budowaniu więzi osobistych ze swoimi dentofobami - pacjentami. Techniki budowania więzi osobistych z pacjentami powinny zawierać m.in.: umiejętność aktywnego słuchania, pokonywanie barier fizycznych, psychicznych i semantycznych, pozwolenie pacjentom na wyrażanie myśli, a nawet uśmiech. 

W następnym, ostatnim odcinku, o tym, że:

- im częściej widzimy i kontaktujemy  się z dentofobem, tym większe prawdopodobieństwo, że zostanie on naszym przyjacielem.