Tak było w przypadku dentystyki, która objęła we władanie pierwszy w karierze gabinet stomatologiczny.

Wypełniając formalności dentystka 20 marca wystąpiła do burmistrza miasta o uzyskanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Za rozpoczęcia działalności gospodarczej określiła datę 1 maja. Wcześniej, 27 marca kobieta zgłosiła się do urzędu skarbowego i tam także podała datę rozpoczęcia działalności - również 1 maja.

Od marca dentystka prowadziła remont lokalu, aby dostosować go do obowiązujących przepisów. Dopiero 10 maja wystąpiła do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w sprawie wydania opinii o spełnieniu warunków umożliwiających udzielanie świadczeń zdrowotnych w zakresie praktyki stomatologicznej. Stosowne zezwolenia uzyskała 5 czerwca. Przystąpiła wówczas do zakupu materiałów niezbędnych do pracy. 2 lipca zawarła umowę zlecenia na wykonanie prac polegających na asystowaniu przy usługach stomatologicznych.

ZUS chciał, aby dentystka płaciła składki na ubezpieczenie społeczne począwszy od 1 maja. Sprawa trafiła do sądu.

Zdaniem sądu I instancji, dentystka faktycznie gotowa była do podjęcia działalności dopiero 2 lipca. Z tą datą rozpoczęła przyjmowanie pacjentów, a także osiąganie przychodów, skutkujące obowiązkiem zapłaty podatków i składek.

Sąd przyznał rację kobiecie, że dla istnienia obowiązku ubezpieczeń społecznych decydujące znaczenie ma faktycznie prowadzenie działalności, a nie tylko posiadanie uprawnień do jej uruchomienia. Do 2 lipca dentystka faktycznie nie wykonywała działalności w sposób zorganizowany.
Sąd okręgowy orzekł, że ZUS nie miał racji, żądając, aby dentystka płaciła składki na ubezpieczenie społeczne od 1 maja. W ocenie sądu, podjęcie działalności gospodarczej oznacza legalne rozpoczęcie jej wykonywania (prowadzenia), które przecież w rzeczywistości nie musi zbiegać się z datą określoną w ewidencji, gdyż działalność może być uruchomiona w późniejszym czasie albo faktycznie w ogóle nie być rozpoczęta.

Sygn. akt III AUa 871/12