Autorzy: Magdalena Śpiewok, Rafał Rój, Tadeusz Morawiec, Karolina Iskrzycka ze Śląskiego Uniwersytetu Medycznego, przypominają, że śródkostne wszczepy stomatologiczne zastępują strukturę i funkcję utraconych zębów, wyłaniając się w jamie ustnej po przebiciu błony śluzowej.

Brak przyczepu nabłonkowego wokół implantu przyczynia się do zwiększonej migracji patogenów, skutkując zapaleniem okołowszczepowym. Aby uniknąć periimplantitis, bardzo istotny jest dobór odpowiedniego łącznika będącego barierą dla wnikających bakterii oraz zapewniającego stabilność dla początkowego leczenia, a przede wszystkim osteointegrację i sukces w leczeniu implantoprotetycznym. 

Celem pracy było porównanie łączników standardowych i indywidualnych stosowanych w implantoprotetyce na podstawie przeglądu piśmiennictwa zagranicznego i polskiego, a także opisu dostępnych na polskim rynku różnych form łączników.

- Przegląd piśmiennictwa dostępnego na podstawie wykazu baz medycznych: PubMed (Medline).

- Uporządkowanie, dokonanie oceny oraz porównanie wielu odmian łączników, a także dostępnych systemów łączników dla wszczepów stomatologicznych.

- Obserwacje postępu w ich konstruowaniu oraz liczne badania laboratoryjne ułatwiają dokonanie doboru odpowiedniego rodzaju łącznika spajającego wszczep z elementem protetycznym.

Najważniejszymi kryteriami, które łączniki powinny spełniać są: ściśle dopasowany kształt, rozmiar, rodzaj materiału, kąt wychylenia w  stosunku do osi implantu, dobra stabilizacja i retencja, a także estetyczny profil wyłaniania z tkanek miękkich.

Wyniki pracy tutaj