Bakterie próchnicowe żyją w biofilmie na powierzchni zębów, zamieniając cukry i skrobię w kwasy, które "wypłukują" wapń ze szkliwa, powodują proces niszczenia tkanki zębów. Paradoksalnie wzrastający poziom wapnia w otoczeniu nie sprzyja tym drobnoustrojom, jak więc są w stanie przetrwać?
Szwajcarscy naukowcy sugerują, że to zewnątrzkomórkowe polisacharydy podtrzymują zdolności do przeżycia bakterii. Polisacharydy tworzą biofilm dając bakteriom możliwość przywierania do powierzchni szkliwa w formie nalotu. Wykazali, że im więcej wapnia wskutek niszczącego działania bakterii, tym większa tolerancja mikrobów i zdolności do przeżycia w biofilmie. Okazuje się, że jest to możliwe dzięki wykształceniu mechanizmu obronnego.
Zewnątrzkomórkowe polisacharydy mają wiele miejsc wiązania wapnia, dzięki którym biofilm może "unieszkodliwiać" wolne jony wapnia. W ten sposób neutralizowane są toksyczne substancje, a struktura powierzchni biofilmu złożona z polisacharydów zostaje wzmocniona. Co więcej, hamuje remineralizację szkliwa, ponieważ nie ma wystarczającej ilości wolnego wapnia w nalocie nazębnym. To odkrycie może mieć kluczowe znaczenie w zrozumieniu regulowania ilości wapnia w procesie próchnicowym.
Więcej: PLOS One